اخراج کارگران نیشکر در میان تصریح و تلویح مدیر عامل

《اخراج کارگران نیشکر در میان تصریح و تلویح مدیر عامل》

مدیر عامل شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی اظهار کرد: <<حقوقی که در حال حاضر به کارگران و کارمندان توسعه نیشکر پرداخت می شود، مربوط به منابع درآمدی سال گذشته است و در سال ۹۸ که شروع سال جدید است مشکلات اصلی در شرکت به دلیل بحران در تولید رقم خواهد خورد. به هیچ وجه راضی به اخراج حتی یک نفر در نیشکر نیستیم اما شرایط بسیار دشوار است >>
منبع: ” دیدار پرس به نقل از سایت نیشکرنیوز، تاریخ ۲۵ مرداد ۹۷ ”
آنان که از سیاق ادبی در نوشتار آگاهی دارند، می دانند که برای رساندن یک منظور یا خبر، ابتدا آن را در لفافه قرار می دهند و برای آن مقدمه ای طولانی می چینند و با ملایمت هر چه تمامتر آن را به سمت نکته مورد نظر سوق می دهند.
ظاهراً مدیر عامل توسعه نیشکر در سخنان فوق خود دقیقاً از همین شیوه ی موسوم به تلویحی – لفافه ای استفاده کرده است. ایشان با مقدمه چینی مبنی بر اینکه حقوق فعلی کارکنان از درآمد سال گذشته تامین می شود و در سال آینده بدلیل کاهش شدید تولید با بحرانی بنام بی پولی مواجه خواهیم شد و به هیچ وجه راضی به بیکاری حتی یک نفر از کارکنان نیستم و… همه اینها را گفت تا به نکته اصلی مورد نظر خود یعنی اخراج احتمالی کارگران برسد و منظور اصلیش را روانه افکار عمومی کند. حس رقیق و انساندوستانه مدیر عامل نسبت به کارگران مبنی بر “عدم تمایل به حتی اخراج یک نفر‌ از آنها” مانع از گفتن این جمله ی کاملاً شرطی و ناامید کننده نشد: << اما شرایط بسیار دشوار است >>.
دقیقا هدف از همه آن استدلالهای اقناعی!! و نوع دوستیهای مملو از احساسات انسانی!! رسیدن به بیان این نکته است که؛ << شرایط برای ماندن بخشی از کارگران در شرکت ناممکن است >>.
در بسیاری از موارد وقتی یک خبر متضمن بار معنایی منفی باشد عادتاً آن را در یک روپوش توجیهی قرار می دهند و تنها اشاره ای گذرا تحت عنوان تلویح به آن می نمایند که در موضوع ما نحن فیه ( بقول حقوقیون ) مدیر نیشکر همزمان از معجونی مرکب، متشکل از تصریح و تلویح برای بیان خبر اخراج کارگران از شرکت استفاده کرده است. نا گفته پیداست تنها در صورتیکه نتیجه یک خبر همراه با آثار شدید اجتماعی همچون بیکاری باشد معمولاً از این ترکیب یا معجون خبری استفاده می شود که احتمالاً شمیلی آن را بعنوان یک تست اولیه جهت بررسی بازخوردهای مختلف آن مورد استفاده قرار داده است.
مدیر نیشکر با استفاده از تعارفات غیر مرسوم همچون عدم تمایلش به اخراج حتی یک کارگر، پرده از قصد خود مبنی بر اخراج بخشی از نیروها بر می دارد و پیشاپیش گناه این اتفاق را متوجه شرایط سخت مالی ناشی از تولید کم می نماید. اینکه اخراج کارگران در دوره مدیریتی شمیلی زاییده ای از تصادف بوده یا از توجیه فنی برخوردار است یا اینکه سهامداران نیشکری چنین امری را بعنوان پیش شرط تبدیل حکم سرپرستی ایشان به مدیریت عاملی قرار داده بودند، امور مجهولی هستند که آینده قطعیت هر کدام از آنها را روشن خواهد ساخت. آنچه احتمال آن بیشتر خودنمایی می کند آن است که اگر قرار بر اخراج باشد، فلش آن‌ به سمت کارگران بومی که دیواری کوتاه تر از آنان در مجموعه نیشکر وجود ندارد، خواهد رفت. از جهتی اگر نگاه مدیریتی نگاهی مبتنی بر دوراندیشی باشد، اخراج اولین و بهترین راه حل برای عبور از یک بحران موقت نیست و می شود با اتخاذ بسیاری از تمهیدات از جمله صرفه جوییهای واقعی و حذف مخارج غیر لازم و مرخص کردن مشاوران غیر ضروری و بسیاری از نیروهای تحمیلی و توصیه ای و… ضمن نگاه داشتن این قشر زحمتکش، از بحران بوجود آمده نیز به سلامت عبور کرد.
از منظری دیگر اگر مدیر عامل توسعه نیشکر و صنایع جانبی، تحت توصیه مقامات مافوق و به دستور آنها فرصت بوجود آمده را جهت اعمال سیاست انقباضی و اخراج کارگران مناسب دیده، این بحث دیگری است اما از یک نگاه واقعی و شاید هم بدبینانه، آیا تضمینی وجود دارد که اخراج عده ای از نیروهای رده پایین بومی زمینه ساز تزریق عده ای دیگر از نیروهای توصیه ای به بدنه شرکت توسعه نیشکر نشود. در همین راستا از مدیر عامل این شرکت می خواهیم جهت رفع دغدغه های بوجود آمده نزد طیف گسترده ای از کارگران رده پایین و فاقد حامی، شخصاً روشنگری نمایند و با صراحت هر چه تمامتر، قصد و غرض خود از سخنان فوق را بصورت شفاف با افکار عمومی در میان بگذارند. این سخن ادامه دارد…

علی عبدالخانی