۹۵ درصد زمین های کشاورزی جهان با کمترین کارآیی آبیاری می شود

به گفته کارشناسان جهانی در حالی که سال ۲۰۲۰ سال بحران بی سابقه آب در سراسر جهان بود و با وجود همه گیری COVID-۱۹، به نظر نمی رسد که کسی متوجه وخامت وضعیت پیش رو باشد.  

داده های منتشر شده در سطح بین المللی علیرغم اینکه تقریباً دو سوم جهان حداقل یک ماه در سال تحت تأثیر کمبود آب قرار دارد ۹۵ درصد زمین های کشاورزی با کمترین کارآیی آبیاری می شوند و به عبارت دیگر کشاورزان مزارع خود را غرق آب می کنند. این در حالی است که کارشناسان هشدار داده اند که کمبود آب چالش اساسی وجودی قرن بیست و یکم خواهد بود.

بر اساس گزارشات جهانی، تغییرات آب و هوا و کمبود آب به طور جدایی ناپذیری با یکدیگر ارتباط دارند. به طوری که با افزایش دما، تبخیر افزایش می یابد که منجر به افزایش بیشتر دما می شود. این امر باعث خشکسالی، سیل، طوفان و گسترش زمین های خشک می شود.

 اگرچه آب کالایی گرانبها برای زندگی است اما برخلاف طلا، نفت یا گاز، در سطح جهانی قیمتی برای آن تعیین نمی شود

نقش نامرئی بحران کمبود آب در بحران های جهانی
کارشناسان می گویند: کمبود آب صرفاً یک مشکل فرضی نیست. تأثیرات آن اکنون به شکل وحشیانه ای در سراسر دنیا وجود دارد. به طوری که کمبود آب به مثابه یک دست نامرئی است که پشت بسیاری از بحرانهای بشردوستانه ای که امروز با آن روبرو هستیم قرار دارد. به عنوان مثال، یمن یکی از کم آبی ترین کشورهای جهان است که همین امر منجر به یک آشفتگی اجتماعی و سیاسی می شود. همچنین در نیجریه، شورش سال ۲۰۱۰ به واسطه تقاضا برای آب آشامیدنی تمیز ناشی شد.

منتقدان بر این عقیده هستند که اگرچه آب کالایی گرانبها برای زندگی است اما برخلاف طلا، نفت یا گاز، در سطح جهانی قیمتی برای آن تعیین نمی شود. در نتیجه شرکت هایی مانند مک دونالد می توانند یک وعده غذایی مخصوص را که حدود ۵هزار لیتر آب کشاورزی مصرف می کند را تولید کرده و با قیمت تقریبی ۳.۱۹ پوند را در بشقاب شما قرار دهند. به این ترتیب قیمت  با ارزش ترین و ضروری ترین منبع ما به گونه ای است که گویی کاملاً یکبار مصرف و تجدید پذیر است. این در شرایطی است که برخی معتقدند آب می تواند «نفت قرن بیست و یکم» باشد.

دسترسی به آب آشامیدنی پاک یک حق اساسی و غیرقابل مصونیت بشر است و لذا نباید تجاری شود

قیمت گذاری آب فقیرترین مردم جهان را از آب پاک و سالم محروم می سازد
از سوی دیگر بسیاری معتقدند دسترسی به آب آشامیدنی پاک یک حق اساسی و غیرقابل مصونیت بشر است و لذا نباید تجاری شود. چرا که اگر قیمت آب افزایش یابد، این فقیرترین مردم جهان هستند که از یک کالای مناسب و نه یک کالای لوکس محروم می شوند.

کارشناسان جهانی صنعت کشاورزی نیز می گویند: اگرچه نمی توان منکر هدر رفت آب در بخش کشاورزی شد اما با توسعه روش های آبیاری کارآمدتر، کشت پوششی و جنگل زراعی می توان به کاهش مصرف آب کمک کرد.