تو که خوزستانی نیستی؛ جنگ که تموم شد برگشتی سر خونه زندگیت، ولی اون موقع تازه اول بدبختی ما بود؛ نه کار بود، نه آب، نه برق…
به گزارش کشاورزی پرس این جملات بخشی از سکانس فیلم سینمایی «ارتفاع پست» ساخته ابراهیم حاتمی کیا، کارگردان سینما است که در اوایل دهه ۸۰ خورشیدی ساخته شد، اما شاید بتوان همین چند جمله را مجموع خواستههای مردم و توصیف حال خوزستان دانست؛ کار، آب، برق و عقب ماندن این استان از سازندگی، پس از جنگ ۸ ساله ایران و عراق که موجب شد این دیار از ریل توسعه عقب بماند.
خوزستان به «مادر خرج ایران» شهره است و بسیاری از کشورهای توسعه یافته رشد صنعتی خود را مدیون استخراج سوختهای فسیلی از همین استان هستند، زیرا زمینهای خوزستان غنی از منابعی همچون نفت و گاز است که هر از گاهی همچون چشمههای آب جوشش زده از دل زمین بیرون میجهند.
پس سهم خوزستانیها از این منابع چیست؟
سهم شهروندان خوزستان از این منابع تاکنون دودهای ناشی از پتروشیمی، پالایشگاه، استخراج نفت و گاز و سوزاندن نیشکرها بوده است و اینکه چه زمانی باید این منابع به خوزستان اختصاص یابد مشخص نیست! هر چند بسیاری از شهروندان و فعالان اجتماعی «کم کاری» و «کاهلی» مسئولان این استان را برای چانه زنی با مقامات بالا دستی برای تعلق یافتن بخشی از درآمد حاصل از فروش این منابع را دلیل عمده مشکلات میدانند.
برخی از مردم معتقدند، مسئولان خوزستان از ردههای پایین مدیریتی تا بالاترین سطوح ریاست نه به فکر تدبیر و کیاست بلکه به دنبال راضی نگه داشتن مدیران بالا دستی از خود و تصلف هستند؛ به همین دلیل نیز از مطرح کردن مشکلات عمده استان در نشست با روسای ارشد خودداری میکنند.
عقب ماندگی خوزستان، توسعه ناهمگام با سایر استان ها، نو نشدن زیرساختهای آن، انتصاب مدیران غیر مستعد و جمعیتی اکثرا جوان که مطالبات آنها پاسخ داده نمیشود، موجب گشته تا مردم خود را تحت فشار بدانند و به جامعه بالقوه جنبشی مبدل گردند که زمینههای اعتراض در آن فراهم است و دیگر عوامل تنها نقش کنشیار را دارند.
نقش فشارهای اقتصادی چه میشود؟
تحریمهای بین المللی و فشارهای اقتصادی که گستردگی آن در طول تاریخ علیه یک ملت بی سابقه است را نمیتوان در این بین نادیده انگاشت. از سال ۱۳۹۷ و پس از روی کار آمدن دولت جدید در آمریکا اقتصاد ایران با شتاب قوی تری کوچکتر شد و سرمایه گذاران با سرعت بیشتری کشور را ترک کردند.
یکی از بازرسان سازمان تامین اجتماعی در استان خوزستان میگوید: تا پیش از اعمال فشارهای حداکثری از ساعت ۸ صبح تا ۱۷ بعد از ظهر کار میکردیم و گاهی اوقات زمان هم کم میآوردیم در حالی که اکنون میزان مراجعه پیمانکاران کاهش چشمگیری داشته، بسیاری از شرکتهای داخلی ورشکسته شدند و کمپانیهای خارجی نیز از ترس جریمههای آمریکا ایران را ترک کردند.
در ایذه یکی از شهرهای شمال شرقی خوزستان که بخش دهدز آن با مشکلات فراوانی در زمینه تامین آب مواجه است نیز اعتراضاتی به وقوع پیوست و مردم نسبت به وضعیت خود اظهار نارضایتی کردند.
اعظم یکی از زنان ساکن همین شهر میگوید: خانه ما نزدیک به محل «تظاهرات» بود و صدای تیراندازی و جیغ و فریاد را به صورت گسترده میشنیدم، همسایه ام نیز یک کودک ۲ ساله دارد که به دلیل رعب و وحشت از صداها مدام گریه میکرد. آن شب ترس را با تمام وجود حس کردم و بیم داشتم که کسی به خانه ام وارد شود.
همین مسئله موجب وحشت بسیاری از شهروندان شد که نگران بودند، این مسئله تبدیل به نا امن شدن شهر ایذه و به راه افتادن جنگهای قومیتی گردد؛ در نتیجه این عوامل نیروهای انتظامی روانه شهر ایذه شد.
در همین حال محسن یکی از ساکنان شهر ایذه که در تاریخ ۳۱ تیر ماه از محل کار خود باز میگشت در گفتگو با خبرنگار ما گفت: حضور گسترده نیروهای انتظامی در سطح شهر قابل مشاهده بود. تعدادی از افراد در همین شهر و دشت آزادگان در تجمعات دستگیر شده بودند که پس از درخواست امام جمعه اهواز برای رهایی آنها از بند زندان حالا خبر رسیده که بسیاری از معترضان ایذه و دشت آزادگان آزاد شدند و تنها پرونده برخی افراد «مشکوک» در دست بررسی است.
منبع باشگاه حبرنگاران جوان